Spotkanie Erudytów 21.08.25

21 sierpnia odbyło się ostatnie z wakacyjnych spotkań Klubu Gimnastyki Umysłu Erudyta. Chociaż wakacje nie rozpieszczały nas pogodą, obecni dyskutowali przede wszystkim o podróżach (wiadomo, podróże kształcą :) ).

W ramach rozgrzewki Erudyci zmierzyli się z różnymi krzyżówkami, wśród których dominowały wirówki. Dzięki jednemu z diagramów obecni zapoznali się z wierszem „Zemsta szafy” Ludwika Jerzego Kerna.

Następnie przeszliśmy do homonimów; są to słowa o identycznym brzmieniu i pisowni, mające jednak różne znaczenia i zwykle też różne pochodzenie (za encyklopedią PWN). Mieliśmy za zadanie odgadnąć wyraz na podstawie jego różnych znaczeń (np. „zamek” jako suwak lub rodzaj budowli).

 

Później wysłuchaliśmy fascynującej prelekcji na temat prawdopodobnego życia uczuciowego Mikołaja Kopernika, co jest tym ciekawsze, że astronom, otrzymawszy tzw. niższe święcenia (prawdopodobnie w okresie studiów w Krakowie), od 26 sierpnia 1495 był kanonikiem warmińskim. Kopernik poznał Annę najprawdopodobniej przed 1536, gdy była mężatką żyjącą w separacji. Mąż, Arendt von Schilling, zmarł lub opuścił ją około roku 1537, a rok później Anna została gospodynią astronoma we Fromborku. Relacje współczesnych Kopernikowi każą podejrzewać, iż był on bardzo oddany swojej gospodyni, co sugeruje, że łączyła ich więcej niż przyjaźń. Sytuacja, będąca tajemnicą poliszynela, spowodowała nawet jednoznaczną reakcję biskupstwa: biskup warmiński Jan Dantyszek listownie kilka razy nakazywał Kopernikowi, aby „usunął tę kobietę ze swojego domu”. Astronom jednak odwlekał decyzję, tłumacząc to trudnościami w znalezieniu dla niej nowego lokum. Ostatecznie, w styczniu 1539, Anna Schilling opuściła Frombork i wyjechała do Gdańska. Z późniejszej korespondencji kanoników z biskupem wynika, że Annie nie pozwolono na powrót do Fromborka także po śmierci Kopernika w 1543. O jej dalszym życiu nie wiadomo nic poza tym, że go przeżyła.

 

Ostatnim punktem spotkania, a także najbardziej wyczekiwanym, był quiz muzyczny „Tak to leciało”, w którym obecni mieli za zadanie dokończyć cytat wybranej piosenki. Ze słowami zwrotek bywało różnie, ale już refreny były zwykle wyśpiewane! Niektórych, mniej znanych, utworów nawet wysłuchaliśmy. Inne zaś były tak często coverowane (nagrywane ponownie przez innych artystów), iż nie dość że można było wybrać ulubioną wersję piosenki, to jeszcze z pamięci zdążyło ulecieć, kto ją oryginalnie wykonywał. Tak było na przykład z „Wiosennym gitarzystą” – ulubioną wersję obecnych zaśpiewała mieszkająca wówczas w Międzyrzeczu Teresa Tutinas. Ponadto pojawiły się piosenki śpiewane przez Karin Stanek, Marię Koterbską, Stenię Kozłowską i wielu innych… w tym Golec uOrkiestrę. „Tak to leciało” niewątpliwie powróci nie raz, jako że pan Stanisław zebrał przez lata aż trzy zeszyty z tekstami!

 

Najbliższe spotkanie Erudytów 4 września, jak zawsze w Czytelni „Fabryka Kreatywności”.